Dobrodziejstwa

 Przeczytałam niedawno o pewnej pani, która pobiła rekord świata w swojej kategorii wiekowej w biegu na 100 metrów. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że owa biegaczka ma 105 lat. Julia Hawkins to emerytowana nauczycielka, dzisiaj jej wielką pasją są kwiaty co widać podczas każdych zawodów, w których bierze udział, bo zawsze je sobie wpina we włosy. Jej recepta na szczęśliwe życie jest krótka i prosta ale jak widać skuteczna : "... Trzymaj formę jeśli możesz. Miej wiele pasji i szukaj magicznych momentów. Ja robiłam to przez całe swoje życie. Pomyśl o wschodach i zachodach słońca, tęczach, pięknych ptakach, muzyce i dobrych słowach ludzi, którymi się otaczasz. Wszystko to są magiczne momenty i są darmowe dla każdego z nas. Miej oczy otwarte na świat...".

Codzienność pokazała swoją najstraszniejszą twarz. Kiedy już myślałam, że po czymś takim jak pandemia gorzej być nie może przyszedł poranek kiedy zdałam sobie sprawę jak bardzo byłam naiwna. I chociaż teraz ciężko żyć nie kierując myśli w wiadomą stronę to mam na radzenie sobie z codziennością sprawdzone sposoby i triki. Jedne bardziej skuteczne inne mniej ale ich siły działania nie musiałam nigdy sprawdzać w sytuacji wojny, która toczy się tak blisko. Nic dziwnego zatem, że niektóre są za słabe.

Żaden ze mnie Dalai Lama ale jak wszyscy jakieś tam życiowe chwyty mam, głównie te proste, zwyczajne i darmowe, którymi można się ratować bez jakichś tam specjalnych przygotowań. Teraz bardziej niż kiedykolwiek wcześniej potrzebuję wspomagaczy będących skutecznym ratunkiem w starciu z gorszym dniem, złym humorem, pechem, spadkiem formy i niedoborami optymizmu. Jestem przekonana, że najwięcej dobrego dają nam najprostsze rzeczy jak takie np. wąchanie pesto. Jakkolwiek dziwnie i śmiesznie to brzmi , uwierzcie mi że działa, stosuję to regularnie oczywiście w sytuacji, kiedy tego pesto nie jem. No dobra, czasem tam sobie wciągnę małą łyżeczkę zanim zamknę słoik. Albo dwie.

Zawsze ale to zawsze ratuje mnie rower i przyroda. Wjeżdżam w las i od razu ten widok i zapach łagodzą wszystko. W dodatku bariera stworzona z drzew skutecznie odgradza od świata w wersji, której akurat teraz bardzo się boję. Zawsze towarzyszy mi książka i herbata bo przerwa na czytelniczo-herbaciane przyjemności to nieodłączna część każdej wycieczki. Nie chcę tutaj nikogo urazić ale naprawdę nie rozumiem jak można z takich dobrodziejstw regualarnie nie korzystać? Przecież to darmowe i szalenie skuteczne antidotum na naprawdę wiele trosk. 

Nie jest teraz zbyt wesoło ale staram się pamiętać, że szczęście jest blisko nawet wtedy, kiedy nie widać go zza ciemnych chmur. Słucham ulubionej muzyki albo siedzę trochę w ciszy, jeszcze do niedawna byłam złakniona dźwięków ale teraz wiem już, że cisza brzmi równie pięknie. Doceniam drobiazgi i cieszę się nimi jak rzeczami wielkich gabarytów, noszę kolorowe skarpety, piję dobrą herbatę ( mam nawet na nią w kuchni specjalny regalik ), czytam dużo i na szczęście są to prawie same świetne książki. Staram się nieustannie tym naszym światem zachwycać ale nie będę ukrywać, że ostatnio świat nie ułatwia mi zadania.

 Idę przez życie po swojemu, z natury jestem buntowniczką, często działam w zgodzie ze sobą nawet jeśli patrząc na ogół brnę pod prąd. Nieustannie uczę sie mieć i do siebie i do świata cierpliwość, czasami najlepsze co możemy zrobić to przeczekać. Staram się otaczać dobrymi i mądrymi ludźmi, pełnymi pasji i nie waham się unikać kontaktu z tymi, którzy podcinają mi skrzydła. No i nie możemy zapominać, że czasami wanna pełna piany, kieliszek ulubionego trunku albo kawałek ciasta tudzież tych kawałków pięć naprawdę mają wielką moc.

A Wy co robicie kiedy jest Wam źle?