Jak zaoszczędziłam 20 euro na spacerze - wyznania dusigrosza.

Z tym dusigroszem to chyba trochę przesadziłam chociaż może i nie. Można jakimś innym słowem określić osobę, która idzie pieszo 12 km bo żal jej wydać 20 euro na taksówkę?
Wariatka?

Komunikacja miejska w Hiszpanii, zwłaszcza w mniejszych miastach i dodatkowo w niedzielę, rządzi się swoimi prawami. Dzień wcześniej, w sobotę, kupiłam w centrum handlowym okulary słoneczne. Następnego dnia rano byłam umówiona ze znajomymi na śniadanie, przed wyjściem z domu wyciągnęłam okulary z etui i okazało się, że są wadliwe. Może i przeszłabym koło tego obojętnie gdyby nie to, że były to najdroższe okulary w moim życiu i szczerze mówiąc do dzisiaj nie mogę wyjść z podziwu, że tyle na nie wydałam ( bez płaczu i zastanawiania się ). 

Spędziłam fajnie czas a pod wieczór wsiadłam do autobusu i pojechałam wymienić okulary. Wszystko poszło szybko i sprawnie ale się zasiedziałam w księgarni i nie zdążyłam na ostatni powrotny autobus. Do wyboru miałam albo taksówkę albo poproszenie kogoś ze znajomych, żeby po mnie przyjechał. Albo spacer. Szybko podjęłam decyzję, że idę, bo co to dla mnie 12 km. Phi.

Chodzić uwielbiam i czerpię wielką przyjemność z poruszania się pieszo - jeżeli odległość jest racjonalna i możliwa do pokonania w czasie, któym dysponuję, zawsze wybieram opcję "na piechotę". Albo rower ale dzisiaj rzecz jest o spacerze.  Skracam sobie czas czekania na autobus spacerem do następnego przystanku i nigdy nie przeraża mnie myśl, że trzeba gdzieś długo iść.

Nie będę ukrywać, że w podjęciu decyzji kluczową rolę odegrały widoki po drodze. Co prawda dobrze mi już znane ale tęsknię za nimi bo jednak w Hamburgu jest trochę inaczej :). Gdybym miała iść 12 kilometrów zwykłą asfaltową drogą wśród blokowisk zapewne szukałabym wymówek usprawiedliwiających wydanie pieniędzy na taksówkę. Ale że widoki obiecywały fajny spacer obfity w zachwyty i widoki, których teraz tak bardzo mi brakuje ruszyłam żwawo przed siebie ciesząc się tymi dwunastoma kilometrami przede mną.

Pomimo tego, że mój ostatni pobyt w Hiszpanii trwał tylko cztery dni i byłam w miejscu, w którym kiedyś mieszkałam, aparat zawsze miałam przy sobie. Jak widać dobrze się stało bo mam pamiątkę z tego spaceru "dusigroszki". I chociaż mam już zdjęcia z chyba wszystkich miejsc mijanych po drodze to nie mogłam się oprzeć uwiecznianiu chwili. Fotografia to frajda, zabawa w turystkę - fotografkę też.

Popołudnie było przepiękne ale nie upalne, co pozwoliło mi cieszyć się spacerem. Szłam po piasku, skałach i kamieniach. W górę i w dół. Momentami było ciężko bo byłam w sukience i w butach niekoniecznie nadających się na takie eskapady. Kawałek trasy prowadził przez mój ulubiony rowerowy szlak, za którym zatęskniłam. Robiłam postoje na zdjęcia i na składanie hołdu naturze, że takie cuda stworzyła. Wiem, że kiedyś to była moja codzienność i w sumie te widoki nie powinny robić na mnie wrażenia. Ale robią i robić będą bo nie umiem się nie zachwycać będąc w takich miejscach.

Nigdzie mi się nie spieszyło, zrobiłam sobie jeden postój na pyszne i zimne wino tinto de verano (obłęd!). Własne nogi to dla mnie najlepszy środek lokomocji, chodzę dużo i sprawia mi to przyjemność i frajdę. Jest jakaś mantra w rytmie kroków pozwalająca się uspokoić i wyciszyć, z żadnej innej perspektywy nie można tak się przyjrzeć codzienności i tyle dostrzec i zaobserwować jak z perspektywy własnych stóp.

Przechodziłam przez miejsca przywołujące wiele pięknych wspomnień - o piknikach, plażowaniu i czytaniu w plenerze z widokiem na bezkres wody.

Ten spacer był fantastyczny, uspokoił mnie wewnętrznie przed powrotem do pracowitej codzienności, przewietrzył głowę i rozplątał myśli. Fajnie, że są miejsca, które zachwycają niezależnie od tego czy widzimy je pierwszy czy sto pierwszy raz.

Cieszyłam się tak jakbym odkrywała te miejsca na nowo.

Wieczorem to co zaoszczędziłam to wydałam - grillowane krewetki już dawno nie smakowały mi tak bardzo. Jeśli chodzi o wydawanie pieniędzy na jedzenie to nie ma we mnie nic z tego wspomnianego wcześniej dusigrosza. Inwestowanie w pełen brzuch to zawsze dobra lokata.