Podróżuj "do tutaj".

Usłyszałam niedawno hasło "podróżuj do tutaj" i bardzo mi się ono spodobało chociaż może stylistycznie nie brzmi zbyt poprawnie. Akcję propagują polscy vlogerzy podróżniczy a sam pomysł stał się popularny sami wiecie przez co. Podróżowanie "do tutaj" to świetna forma wypoczynku w czasach kiedy podróżowanie "do tam" jest trochę bardziej skomplikowane. Zawsze cieszyły mnie nawet wyjazdy do miejsc oddalonych od domu o godzinę drogi pociągiem i chociaż egzotyczne wyprawy wywołują ekscytację nie dającą się porównać z niczym innym to spacery po okolicy też niosą mnóstwo doznań.

Ten klimatyczny zakątek Hamburga odkryłam przez przypadek spóźniając się do nowej pracy w pierwszy dzień. I chociaż niedługo miną dwa lata od tego dnia i świetnie pamiętam panikę spowodowana zabłądzeniem i wynikającym z tego dotarciem "po czasie" to pamiętam również mój zachwyt, zaskoczenie i wrażenie przebywania w innym świecie. Ze zwykłej uliczki weszłam w odmienną architektonicznie rzeczywistość by odkryć inny świat.

Do pracy dotarłam zziajana i zdenerwowana, chociaż jak się okazało niepotrzebnie oraz z silnym postanowieniem dokładnego odkrycia tego miejsca przy najbliższej nadarzającej się okazji. Jak sobie postanowiłam tak zrobiłam chociaż upłynęło trochę więcej czasu zanim przyszłam tutaj z aparatem.

Chociaż widziałam w życiu już całkiem sporo i w wielu miejscach byłam to i tak nadal zdumiewa mnie to w jak klimatycznych miejscach można żyć i nazywać je domem. I nigdy nie przestanie mnie zaskakiwać fakt, że w wielkich miastach można znaleźć takie klimatyczne zakątki w ogóle do tych miast niepasujące. Spokojne, ciche, gdzie życie płynie w zwolnionym tempie a codzienność zwalnia i wydaje się prosta, łatwa i przyjemna. W Hamburgu widziałam już takich miejsc dużo - byłą wioskę rybacką z domami krytymi strzechą czy piękną plażę niedaleko jednej z głównych arterii miasta. Takie zaskoczenia lubię i jestem ich wiecznie spragniona.

Jednym z najbardziej znanych miejsc jest Komponistenviertel ( Dzielnica Kompozytorów ) z muzeami urodzonych w Hamburgu kompozytorów Brahmsa i Telemanna. W jednym z tych ceglanych budynków znajduje się również największe Miejskie Muzeum w całych Niemczech.

I chociaż w ciągu dnia jest tutaj cicho i spokojnie to wieczorem ten piękny kawałek miasta rozbrzmiewa jazzem i muzyką klasyczną bo znajdują się tutaj jedne z najstarszych lokali w Hamburgu.

Znajdują się tutaj również klimatyczne galerie sztuki i niestandardowe biblioteki i księgarnie. Mam wrażenie, że wszystko tutaj do siebie pasuje, nie ma krzykliwych neonów ani ozdób i detali bardzo rzucających się w oczy.

Niektórzy z mieszkańców tej dzielnicy mają to szczęście że praktycznie prosto z domu mogą wyjść na klimatyczne patio z wiekową studnią. Zauważyłam rodziny lub znajomych jedzących na takich placykach obiady, pijących kawę lub czytających książkę. Na zdjęciu poniżej w prawym dolnym rogu widać właśnie jedną z mieszkanek relaksującą się przed domem. Widać, że mieszkańcy dbają o tę dzielnicę i są świadomi uroku i wartości miejsca, w którym mieszkają.  

To naprawdę inny świat, taki trochę bajkowy i magiczny, wszystko wydaje się do siebie pasować co tylko dodatkowo pogłębia wrażenie bycia w innej rzeczywistości. To świetne miejsce żeby przesiąknąć panującym tutaj spokojem, ja byłam zrelaksowana jeszcze długo po.

Tego dnia, skoro byliśmy już w podróży "do tutaj" zrobiliśmy coś co planowaliśmy od dawna ale zawsze odstraszały nas albo kolejki, albo pogoda negatywnie wpływająca na widoczność. Wjechaliśmy na wieżę kościoła św. Michała żeby obejrzeć panoramę miasta.

Jezioro, a w zasadzie dwa, w samym sercu Hamburga nigdy nie przestanie mnie zachwycać. Praktycznie przy samym brzegu znajduje się Ratusz Miasta więc często sobie myślę jak to by było przypłynąć do Urzędu Miasta kajakiem :), Chociaż niestety z tego co zaobserwowałam to podpłynąć można ale nie bardzo jest gdzie zacumować.

Tegoroczne lato sprzyja otworzeniu się na najbliższą okolicę i dostrzeganiu w niej potencjału. Zdobywanie nowych lądów nabrało innego znaczenia a najłatwiejszym do przekroczenia horyzontem okazuje się być ten, który mamy blisko domu. Nie narzekam bo chociaż marzą mi się dalekie kraje to cieszy sam fakt, że mogę być w drodze. Napełnić termos earl grey'em a plecak niezbędnymi przyborami i ruszyć w bliski świat. Ciut dalej ruszam za miesiąc a data wyjazdu rozbłyska mi w głowie całą gamą pięknych i intensywnych barw.