O lataniu. Wpis wysokich lotów.

Dzisiaj będzie o lataniu. Temat może nudny i przyziemny, aczkolwiek podniebny. Latać uwielbiam i zanim odbyłam swój pierwszy lot to wiedziałam, że w chmurach będę się dobrze czuła i że tam jest moje miejsce. Perspektywa każdej kolejnej podniebnej podróży napawa mnie radością i szczęściem i zanim zacznę cieszyć się urlopem to najpierw cieszę się drogą ku niemu.

Moim żywiołem jest powietrze. Uwielbiam być wysoko i patrzeć na wszystko z góry. Skoczyłam ze spadochronem i uwierzcie mi, że ani przez moment nie czułam strachu, tylko tak wielką radość i ekscytację, że na zdjęciach i filmie wyglądam jak szalona. I wiem, że na tym jednym skoku się nie skończy.

Jestem maniaczką robienia list - ale takich na papierze. Mam listę książek do przeczytania, filmów do obejrzenia, miejsc do odwiedzenia oraz planowanych wpisów na bloga ( no przecież! ). Mam tyle tych list, na różnych karteczkach i w różnych notesach, że chyba powinnam kiedyś zrobić listę moich list, żeby sobie ułatwić wśród nich rozeznanie. Nikogo zatem nie powinien dziwić fakt, że mam też listę lotów, które odbyłam ( aczkolwiek jak sama to teraz czytam, to ja faktycznie jestem dziwna, więc możecie się dziwić, bardzo proszę a nawet zachęcam ). Z tej listy wynika jasno, że leciałam 42 razy o ile niczego nie pominęłam i dobrze policzyłam ( a z tym u mnie raczej kiepsko ).

W dole Hiszpania.

Okolice Alicante.

Tutaj dokładnie nie wiem ale te zdjęcia zrobiłam podczas lotu z Alicante do Hamburga. Myślę, że to jest Francja.

Jestem jedną z tych, które za dodatkową opłatą wybierają sobie miejsce w samolocie - przy oknie, a jakże. Mało tego, ja muszę jeszcze siedzieć tak, żeby mi skrzydło nie przysłaniało widoków na świat. Podczas każdego lotu robię mnóstwo zdjęć i tak się cieszę ( i lotem, i zdjęciami ), że zapewne obserwujący mnie pasażerowie są przekonani, że lecę pierwszy raz.

Tajlandia. Chwilę przed lądowaniem w Phuket, podczas lotu z Kambodży.

Hiszpania.

 Tak się szczęśliwie składa, że wszystkie moje loty przebiegały spokojnie i bez zakłóceń. Raz wracałam do domu z lotniska bo odwołano nam lot i raz kołowałam nad Poznaniem i wylądować udało się dopiero podczas trzeciej, ostatniej próby. Problemem była mgła a pilot już nas uprzedził, że jeśli się nie uda wylądować to polecimy do Wrocławia, gdzie warunki były dobre. Opóźnień nawet nie zliczę ale po Europie latam najczęściej Ryan Air więc sami rozumiecie...Bardzo lubię moment startu i lądowania aczkolwiek po lądowaniu w Paryżu w grudniu 2017 miałam ochotę wracać do domu lądem. To było najgorsze lądowanie w moim życiu, już na płycie lotniska skakaliśmy raz na jednym raz na drugim kole, pootwierały się schowki na walizki a mi upadł na ziemię aparat który trzymałam na kolanach.

Świat widziany z nieba wydaje się odległy a widoki jakie czasami oferuje nierzeczywiste. Bardzo lubię patrzeć na szczyty gór, wstęgi błyszczących się w słońcu rzek, środkowoeuropejską szachownicę pól albo świat mieniący się kolorami jesiennych liści.

Widoki z samolotu zawsze mnie zachwycają i pomimo tego, że lecąc najczęściej czytam książkę to w sytuacji kiedy nie, zawsze patrzę przez okno. Można patrzeć się dwie godziny na chmury? No jasne.

U góry na zdjęciu Alpy i pamiętam, że podczas tego lotu mój zachwyt osiągnął apogeum. Od widzianych w dole ośnieżonych szczytów nie mogłam oderwać wzroku. Cieszę się, że miałam przy sobie lepszy obiektyw. W tej podróży zdałam sobie sprawę jakie to wysokie góry, niektóre miałam niewiele poniżej linii wzroku. Zrobiłam mnóstwo zdjęć i nieskromnie przyznam, że wszystkie mi się podobają.

Zdjęcie lecącego samolotu wykonane z lecącego samolotu. Zachwyca mnie ten kadr. I chociaż latam często i regularnie to za każdym razem wsiadając do samolotu albo widząc samolot podczas startu albo lądowania zdumiewa mnie fakt, że ta maszyna lata.

Podczas wybierania zdjęć do tego wpisu zaczęłam przeglądać przenośny dysk w poszukiwaniu tych najfajniejszych. Idąc alfabetycznie doszłam do S i jakież było moje zdumienie widząc folder "Samolot". Folder, który zapewne sama utworzyłam a o istnieniu którego zapomniałam. Niech to będzie kolejny dowód na moją samolotową fiksację - nawet zdjęcia z lotów musiałam mieć osobno. Przy okazji go sobie dzisiaj zaktualizowałam.

Świadomość bycia w przestworzach to naprawdę fajne uczucie.
 Takie zawieszenie gdzieś pomiędzy światem i niebem. Marzy mi się lot helikopterem bo widoki na pewno są niezapomniane. I balonem. A czasem, jak mi się wyobraźnia wymknie spod kontroli to sobie marzę jak to by było fajnie, gdyby linie lotnicze oferowały - dla chętnych rzecz jasna - możliwość spędzenia kilku minut w kokpicie z pilotami, w tym z opcją żeby usiąść na moment za sterami ( niech już nawet będzie to opcja dodatkowo płatna 😜 ).

Tymczasem odliczam już dni do kolejnego lotu, zostały 34 dni.