Jesienne dylematy

 No dobra, nie będę Was oszukiwać, że praktykowanie jesiennego, wolniejszego życia idzie mi tak świetnie jak to sobie wyobrażałam. Po pierwszych dniach pełnych entuzjazmu i zapału nadeszło to, czego się najbardziej obawiałam, czyli zniechęcenie i raczej mało przyjazne nastawienie do tego wszystkiego, co jesień ze sobą niesie. Animuszu pozbawia mnie również świadomość, że w perspektywie mamy jeszcze długą i kto wie jaką pogodowo zimę, jak będzie mroźna i biała to ok, wszystko super, czekam na taką z szeroko rozłożonymi ramionami. Jeśli natomiast będzie przedłużeniem jesieni to nie, na taką nie wyrażam zgody.

Wieczorne widoki pracowe

Wiele akcentów jesiennych lubię i to one sprawiają, że jesień nie jest aż tak beznadziejna. To chyba jest najprzytulniejsza pora roku, lubię zakopać się w kocyku i czytać książkę w ciepłym mroku rozjaśnionym świeczką i pełnym herbaty dzbankiem z podgrzewaczem. To właśnie ten mrok jest w jesieni najgorszy bo pozbawia mnie i sił witalnych, i możliwości spacerowych. Jak tu się cieszyć, i czym, skoro mrok okrywa świat ciemną płachtą tak wcześnie?

 Jesień zdecydowanie byłaby bardziej znośna gdyby nie te zaczynające się tak szybko wieczory, żadna to frajda chodzić w ciemności po lesie albo jeździć na rowerze. Niech nawet będzie zimno i mokro ale niech będzie jasno na tyle długo, żebym jeszcze po pracy mogła ten dzień w sensowny sposób wykorzystać. Ten mrok podcina mi nogi, skrzydła i bezlitośnie nokautuje.

Ale póki co nie poddaję się tak łatwo. Mam nadzieję, że jesień jest świadoma tego, że trafiła na twardego zawodnika. Tu kawka w fajnym miejscu, tam grzane wino, w wolny dzień jakaś wycieczka, znów grzane wino. I jest jeszcze coś co rozjaśniło mi ten jesienny mrok super jasnym blaskiem. Pamiętacie moje covidowe perypetie związane z kilka razy odwoływanym koncertem i moją radość kiedy w końcu doszedł on do skutku? Uprzejmie donoszę, że mam już bilety na kolejny koncert mojego wspaniałego Francuza. Co prawda dopiero w październiku ale za to w piątek 13-ego ha ha ha. W związku z koncertem odwiedzę piękne francuskie miasto, o którego zobaczeniu marzyłam. Ale co tam to miasto, ja się tam spotkam po raz pierwszy z blogową koleżanką, i na koncert też razem idziemy. Z tego się najbardziej cieszę. 

 Mimo tych wszystkich kłód rzucanych mi przez jesień pod nogi, skupiam się na pozytywach. Wolny dzień można przebimbać w dresie, co umówmy się, czasem może być zaletą. Świetnie mi idzie malowanie po numerach, do tego stopnia mi się to spodobało, że jedno arcydzieło już w ramce a ja tworzę kolejne. Do łask wróciło czytanie w wannie i rozgrzewające zupy, które lubimy oboje a które w pozostałych porach roku jemy zdecydowanie zbyt rzadko. Zajęłam się wszystkim tym, na co latem szkoda było czasu - przeorganizowałam i uporządkowałam książkowy chaos, jak się okazało nowy regał może zdziałać cuda. Zreorganizowałam pomieszczenie gospodarcze, które teraz zdecydowanie bardziej mi się podoba bo jest bardziej funkcjonalne. I jakoś się ta jesienna rzeczywistość kręci. Pomalutku, bezszelestnie ale najważniejsze, że turlamy się w kierunku wiosny 😊.