Óbidos. Najbarwniejsze z portugalskich wspomnień.

To był dzień pełen wrażeń. Zaczął się w Óbidos a skończył wieczornym spacerem po Lizbonie. I jak by mało było atrakcji to w drodze między tymi dwoma destynacjami był jeszcze spacer po Cabo da Roca.

Zanim pojechałam do Óbidos wiedziałam, że będę tym miasteczkiem zachwycona. Mało tego, ja byłam o tym przekonana już wtedy kiedy Portugalia była tylko dalekim planem na kiedyś tam. Wiedziałam, że zachwyt Agnieszki z bloga http://www.calezyciewpodrozy.pl/ będzie moim własnym a te kolorowe domki i ciasne uliczki staną się jednym z najbarwniejszych portugalskich wspomnień.

Nie ma tutaj szerokich ulic, galerii handlowych, odnowionych kamienic ani zabytków w ilościach zapewniających turystom atrakcje na cały dzień. Są za to przeurocze wąskie uliczki a pomiędzy nimi schody w górę i schody w dół. Są klimatyczne bielone domki, których kolorystyczną monotonię przełamuje niebieski, czerwony i żółty, ze zdecydowaną przewagą tego pierwszego. Ku mojej radości bo to mój faworyt w gamie barw.

Nad Óbidos góruje wzniesiony na niewielkim wzgórzu średniowieczny zamek otoczony fortyfikacją, po której można spacerować wokół zamku. Taki też mieliśmy plan bo podobno z zamku roztaczają się piękne widoki na okolicę poprzecinaną wstęgą rzeki Arnoia. Niestety trafiliśmy akurat na festiwal czekolady i w związku z tym zamek był zamknięty. Słodka impreza pozwoliła nam przełknąć gorzką pigułkę rozczarowania a największa w tym zasługa ginji - słodkiej wiśniowej nalewki pitej z czekoladowych ( później oczywiście zjadanych ) kieliszków. To właśnie Óbidos słynie z produkcji tego tradycyjnego portugalskiego trunku.

Nie mogłam przejść obojętnie obok przykuwających uwagę detali, przepych ustępuje tutaj miejsca prostocie, którą lubię zdecydowanie bardziej. Awangarda nie jest w moim stylu, nie rozumiem nowoczesnej sztuki za to z wielką pasją zachwycam się glinianymi donicami przyczepionymi do ścian domów, krzywym brukiem i obdrapanymi okiennicami.

To jedno z miasteczek, gdzie zachwyt wzbudza nawet odpadający ze ścian tynk. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że to artystyczne zaniedbanie wpływa na atrakcyjność miasteczka i podnosi jego wartość w oczach lubiących takie klimaty turystów. Wszystko wydaje się bliskie i proste, życie też a spokojny spacer w gąszczu wąskich brukowanych ulic jest tym, co bardzo lubię w podróżowaniu i co chyba nigdy mi się nie znudzi.

Ten dom poniżej to mój architektoniczny hit. I chociaż ideałem byłoby gdyby stał gdzieś na wzgórzach, wśród łąk i pól to i tak moja rozpędzona wyobraźnia podsuwa mi miłe obrazki ze mną i z tym domkiem w rolach głównych. Tylko otoczyłabym go roślinnością.

W tym barwnym miasteczku spędziliśmy może 3 godziny. Turystów był ogrom ale jak się okazało większość z nich poruszała się tylko główną uliczką a przynajmniej takie odniosłam wrażenie. Poza nią praktycznie nie spotkaliśmy turystów nie licząc pojedynczych egzemplarzy. A szkoda bo niektóre zakątki kryły w sobie cuda w postaci ślicznych domków z kolorowymi ramami okien oraz balkonami tak zastawionymi roślinnością, że zostawało miejsce tylko dla dwóch stóp. 

Óbidos swoją atmosferą i klimatyczną zabudową wpisuje się idealnie w mój podróżniczy gust. Jest małe, nienachalne, pozbawione krzykliwych neonów, ruchliwych ulic, nawoływań i ludzi biegnących przed siebie w dzikim pędzie. Zdaję sobie sprawę, że nie jest to miejsce dla każdego. Specyficzny klimat zaspokoi osoby lubiące takie miasteczka, żądni większych wrażeń turyści zapewne nie będą skakać z zachwytu. Chociaż ja osobiście nie jestem w stanie sobie wyobrazić, że można nie zalać Óbidos lawiną ciepłych uczuć.

Nasz wyjazd do Portugalii był spontaniczny o czym chociażby może świadczyć fakt, że bilety kupiliśmy trzy dni przed. Nie mieliśmy czasu, żeby zaopatrzyć się w mapy i w przewodniki. Jestem fanką papieru i nawet w dobie tak wysoko rozwiniętej cywilizacji wolę gromadzić informacje w tradycyjnej formie. W Portugalii zbierałam takie na bieżąco w punktach informacji turystycznej a blogosfera pomogła mi nakreślić trasę podróży. Nasz urlop, pomimo tego że krótki ( bo to raczej była przedłużona majówka ) był różnorodny pod względem miejsc i doznań. Było Porto i Lizbona jako przedstawiciele dużych miast, zachwycają natura na Cabo da Roca, trochę historii w Sintrze, spacer między oceanem a domkami w paski w Costa Nova i zachwycające klimatem i kolorami Óbidos.
Bardziej idealnej majówki chyba nie jestem sobie w stanie wyobrazić.