Spływ Dunajcem. Dwie godziny na tratwie.

Nawet nie będę próbować się tłumaczyć czemu, pomimo obietnic składanych samej sobie, znowu tak długo mnie nie było. Przemilczę ten fakt, bo to już słów szkoda, ale musicie mi uwierzyć, że gdybym każdy zamiar pisania wprowadzała w czyn, działo by się tutaj dużo. No ale nic, kolejna jesień, kolejne długie wieczory i kolejna, tradycyjnie już, próba regularnego blogowania. Całe szczęście, że w prawdziwym życiu jestem bardziej słowna...

Czerwcowy tygodniowy urlop spędziłam w polskich górach, do których tęskniłam już bardzo. Ten urlop to oprócz wspaniałego wypoczynku, kwatery z widokiem na Giewont ( było go widać nawet spod prysznica! ) i nowych znajomości, również pierwszy w życiu odwołany lot, powrót do domu z lotniska, i za dwa dni kolejne podejście. Tym razem udane. Rekompensata od linii lotniczych pozwoliła spełnić marzenie o innym locie, daleko stąd...Tyle z tego dobrego.

Trzy Korony, najwyższy szczyt Pienin Środkowych. U stóp Trzech Koron rozpoczyna się właściwy Przełom Dunajca.

 Spływ Dunajcem odbywa się na specjalnie przystosowanych tratwach zbudowanych z pięciu czółen związanych ze sobą grubą liną. Tratwa jest prowadzona przez dwóch flisaków, jednorazowo zabiera do 12 osób. Przeważający odcinek spływu Dunajcem stanowi granicę polsko - słowacka, wszyscy otrzymali smsy witające na Słowacji a my po spływie pojechaliśmy sobie do Słowacji na lody.

Ponad dwie godziny na tratwie to jedne z najfajniejszych chwil tego urlopu. Dla mnie to już drugi raz ale jak sobie pomyślę, ile lat temu był ten pierwszy, to mi się wierzyć nie chce, że jestem taka stara. Dzieckiem będąc myślałam, że ludzie tyle lat nie żyją. Dunajcem płynęłam na pierwszej w życiu kolonii, zdjęć nie mam żadnych bo aparatu nie posiadałam, ale pamiętam doskonale jak było fajnie. Nadal jest. Nic się nie zmieniło.

Pogoda była wspaniała, współtowarzysze spływu super sympatyczni, górale przemili. Mój plan na ten czas był taki, żeby się maksymalnie zrelaksować, i jak postanowiłam tak zrobiłam. Nawet aparat większość czasu trzymałam na kolanach. Zdjęcia z tego wpisu to prawie wszystkie jakie mam, a płynęłam dwie godziny, co jak na mnie naprawdę jest duuuuuużo poniżej moich możliwości. Ale naprawdę wolałam patrzeć i cieszyć się chwilą. Było błogo, cicho i sielsko a w chwilach kiedy nawet górale nie wiosłowali Świat kręcił się bezszelestnie.

Przepływając przez Pieniny Dunajec tworzy kręty wąwóz otoczony skałami osiągającymi wysokość nawet 300 metrów. Wapienne urwiska pięknie się komponują z porastającymi je drzewami. Spływ zaczyna się w Sromowcach Kątach a kończy w Szczawnicy.

Przełom Dunajca to chyba jedna z najpiękniejszych krajobrazowo atrakcji naszego kraju. Człowiek siedzi sobie wygodnie, co jakiś czas dotyka delikatnie dłońmi taflę wody, wystawia twarz ku słońcu a po obu stronach, niczym film, przesuwają się fantastyczne widoki. I nic ale to nic nie trzeba robić oprócz zachwycania się, ale to jest oczywiste. I łatwe do realizacji.

Teraz, jak opisuję ten dzień, doskonale potrafię przypomnieć sobie jak mi było fajnie. To pewnie jedna z zalet "odstawienia" aparatu. Pamiętam ten spokój, brak pośpiechu, w najbliższej perspektywie żadnych obowiązków ani trzymania się terminów ( oprócz rzecz jasna terminowego powrotu do pracy hi hi hi ). Jak człowiek jedzie na urlop w góry to raczej w miejscu nie siedzi a ten spływ był szansą, żeby jednak posiedzieć chociaż trochę...

Żałuję, że nie mam do Dunajca trochę bliżej bo taki reset przydałby mi się regularnie. Wsiadłabym sobie na tratwę, dwie godziny czas by sobie płynął tak ja chce, a później schodziłabym na suchy ląd psychicznie zregenerowana, naładowana dobrą energią na najbliższy czas. 

Przełom Dunajca jest przepiękny, polecam każdemu bo czas na tratwie to jest naprawdę dobry czas...