Kłajpeda żwawym krokiem ( bo było zimno )

Zima nie sprzyja podróżowaniu po Europie i nie chodzi o to, że jest zimno i sypie śnieg, bo taka zima jest już tylko wspomnieniem. Zimno też mi nie przeszkadza aczkolwiek radzę sobie z nim średnio i kiedy temperatura spada poniżej zera to dla mnie jest już -100 stopni. Krótkie dni, ciemne i długie poranki oraz wieczory zaczynające się o 16-stej nie są idealnymi warunkami do poznawania nowych miejsc, zwłaszcza jeśli do dyspozycji mamy tylko kilka godzin.

Ten wyjazd był spontaniczny i raczej nie turystyczny dla większości naszej grupy, jedyną turystką byłam ja i nie byłabym sobą gdybym nie wykorzystała wolnej chwili na spacer po mieście. Na szczęście miałam ze sobą aparat co było dodatkową motywacją żeby aktywnie wykorzystać wolny czas. Przyjechaliśmy do Kłajpedy z Taurage a to 1,5 godz. drogi co biorąc pod uwagę fakt, że wyruszyliśmy po późnym śniadaniu a grudniowe dni są krótkie, nie sprzyjało mojemu nastawieniu na intensywne zwiedzanie. Ale wszystko jest lepsze od siedzenia w domu.

W drodze do Kłajpedy zatrzymaliśmy się jeszcze na chwilę nad Bałtykiem żebym mogła zobaczyć czapkę Holendra ( Olando Kepure ) - prawie dwudziestopięciometrowe wzgórze położone w Litewskim Nadmorskim Parku Regionalnym. To jedyny taki pomnik przyrody na Litwie.

Kłajpeda leży w zachodniej części Litwy, nad Morzem Bałtyckim, u ujścia rzeki Danga do Zalewu Kurońskiego. To największe miasto litewskiego wybrzeża. Jej związek z morzem jest widoczny od pierwszego wejrzenia a elementy i dekoracje marynistyczne pojawiają się tutaj często i nie da się ich przeoczyć.

Spacerowałam trochę na oślep ale narzekać nie będę bo praktykuję to często i kilka razy wspominałam na blogu, że zwykłe spacery przed siebie to bardzo często najlepszy sposób żeby poznać jakieś miejsce. Bardzo żałuję jednak, że nie miałam na Kłajpedę trochę więcej czasu. Merytorycznie do tego spaceru nie przygotowałam się w ogóle, nie mogłam znaleźć informacji turystycznej żeby dowiedzieć się czegokolwiek i zdobyć mapę a przerwa między Bożym Narodzeniem sprawiła, że miasto było uśpione i ciche a większość sklepów zamknięta.

O Kłajpedzie nie wiedziałam praktycznie nic oprócz tego, że to miasto partnerskie mojej rodzinnej miejscowości. Z internetu znałam jedynie statuę Czarnego Ducha i bardzo się cieszę, że pomimo braku mapy jakoś przypadkiem udało mi się tam dotrzeć. Czarny Duch znajduje się obok zabytkowego, ale wciąż działającego zwodzonego mostu łańcuchowego, jedynego takiego na Litwie. 

Jak już znalałam informację turystyczną to oprócz zdobycia mapy i kilku informacji o mieście dowiedziałam się również, że największe i najfajniejsze atrakcje Kłajpedy znajdują się po drugiej stronie rzeki a ja na tak długi spacer nie miałam już niestety czasu. To rozczarowanie sprawiło że obiecałam sobie iż wrócę tutaj innym razem, latem, w przyszłości w której będę już mogła podróżować. Wtedy już odpowiednio się do tej podróży przygotuję i od razu ruszę na drugą stronę rzeki Danga żeby zobaczyć to wszystko na co teraz zabrakło mi czasu.

Te dwie godzinki, które miałam do swojej dyspozycji w Kłajpedzie to nic w porównianiu z tym co ma ona do zaoferowania turyście. No ale to wystarczyło, żeby zauważyć że miasto ma potencjał i rozbudzić mój apetyt na więcej. Moje zwiedzanie było raczej spacerem, zobaczyłam niewiele zabytków bo o nich nie wiedziałam a jak już się dowiedziałam to zrobiło się ciemno a my musieliśmy wracać.

Pomimo zimna i braku fajnego do robienia zdjęć światła Kłajpeda bardzo mi się spodobała i zrobię wszystko żeby wrócić tutaj możliwie szybko. Przez to, że nie nastawiałam się na żaden spacer ani na zwiedzanie o większości atrakcji dowiedziałam się podczas wizyty w informacji turystycznej oraz z materiałów, które tam otrzymałam czyli zdecydowanie zbyt późno żeby zobaczyć je wszystkie w czasie, którym dysponowałam.

Podczas spaceru po Kłajpedzie można spotkać wiele starych i klimatycznych zabudowań, jest wśród nich również budynek będący kiedyś siedzibą pierwszego przedszkola w mieście.

Jest też tutaj zamek, fortyfikacje, historyczny budynek Ratusza Miejskiego, zabytkowy rynek, zaginione kościoły, terminal statków wojennych oraz dużych statków wycieczkowych, dużo tak lubianego przeze mnie muru pruskiego oraz dzielnica Smiltyné z bogatą architekturą ludową. Wrócę do Kłajpedy żeby zobaczyć wszystko to, co teraz mogę tylko wymienić, a co zamiast być wspomnieniem jest tylko niedosytem i planem na kiedyś tam ( czyli wkrótce i nie podcinajcie mi tu proszę skrzydeł pisząc, że wkrótce to na pewno nie ). Bo ja swoje wiem :).